Papież nadziei. I pielgrzymka do Polski2 czerwca 1979 roku rozpoczęła się pierwsza podróż Jana Pawła II do Polski. przeszła do historii jako wydarzenie, które zmieniło oblicze „tej ziemi”. Trwała dziewięć dni nazwanych „dziewięcioma dniami, które wstrząsnęły Polską”. Każdy etap tej pielgrzymki zapadał głęboko w serca Polaków i Papieża. Warszawa ze słynną modlitwą „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze tej ziemi”, Gniezno, gdzie Jan Paweł II mówił o jedności podzielonej Europy, Jasna Góra, gdzie „zawsze byliśmy wolni”, Kalwaria Zebrzydowska z prośbą o modlitwę „za życia mojego i po śmierci”, Wadowice – miasto młodości,  Oświęcim – dramatyczne przypomnienie, że „żaden naród nie może rozwijać się kosztem drugiego”, Nowy Targ, gdzie góralski Papież spotkał się z mieszkańcami Podhala i wreszcie krakowskie Błonie, na których Jan Paweł II prosił Polaków: „Musicie być mocni drodzy bracia i siostry”.

Była to pielgrzymka pożegnania z ojczyzną i pielgrzymka pokazująca kierunek tego pontyfikatu, a przede wszystkim impuls, który stał się katalizatorem zmian, które doprowadziły do strajków sierpniowych i powstania „Solidarności” a w dalszej perspektywie do upadku muru berlińskiego i zjednoczenia Europy.

Książka „Papież nadziei” wydana po raz pierwszy w roku 2004 (25-lecie pielgrzymki) i wznowiona w roku 2005 przez Edipresse oraz wydawnictwo „M” jest reporterską relacją z tej pielgrzymki. Zawiera wspomnienia świadków, opisy improwizowanych wystąpień Jana Pawła II oraz – sięgające nieraz wiele lat wstecz – tło poszczególnych etapów pielgrzymki.